اهمیت ذهن ، آگاهی یا هشیاری ذهن برای توسعه گردشگری در دوران کرونا

ذهن آگاهی اشاره به این دارد که همه ما می‌توانیم با توجه به تجربه لحظه حال خود احساسات و افکار خود را پرورش دهیم. به نظر ما برخی از تجربیات خوشایند و برخی دیگر ناخوشایند ، حتی دردناک هستند. هوشیاری به جای واکنش (مانند فاجعه بار کردن) نسبت به آنچه تجربه می‌کنیم ، به ما […]

ذهن آگاهی اشاره به این دارد که همه ما می‌توانیم با توجه به تجربه لحظه حال خود احساسات و افکار خود را پرورش دهیم. به نظر ما برخی از تجربیات خوشایند و برخی دیگر ناخوشایند ، حتی دردناک هستند. هوشیاری به جای واکنش (مانند فاجعه بار کردن) نسبت به آنچه تجربه می‌کنیم ، به ما می‌آموزد که روش‌های عاقلانه تر و دلسوزانه تری برای ارتباط با تجربه زندگی خود پرورش دهیم. در طی همه گیری بیماری کرونا ، عدم اطمینان زیادی در مورد آینده برای افراد به وجود آمد و افراد تهدیدهای زیادی در ارتباط با امنیت (جسمی ، اجتماعی ، عاطفی و مالی) احساس کردند. احساس اضطراب ، ترس و ناامیدی در این مرحله کاملاً طبیعی و نرمال است.

با این وجود, این تأثیرات منفی و مخرب در برخی از صنایع و مشاغل تأثیر مخرب‌تری را به جا گذاشته‌اند. گردشگری یکی از صنایعی است که همه گیری کوید-۱۹ بیشترین تأثیر را روی آن گذاشته است. این همه گیری باعث از دست دادن مشاغل و فرصت‌های شغلی برای کارکنان و محصلان این حوزه و در نتیجه پیامدهای ناگوار اقتصادی برای آن‌ها شد که این تأثیرات مخرب اقتصادی روی افراد منجر به تهدید سلامت روانی در این افراد شده است.

در این میان, نقش مداخله های روان شناختی مانند ذهن آگاهی یا کاهش استرس بر اساس هشیاری در بهبود و کاهش این عوامل استرس زا روی سلامت روانی افراد آشکار شده است. ذهن آگاهی می‌تواند هم به عنوان خصیصه شخصیتی در نظر گرفته شود که در طول زمان پایدار است و هم به عنوان عاملی که آموزش تأثیر بسزایی در افزایش آن دارد. ذهن آگاهی به معنای هشیاری و بودن در زمان حال بدون داشتن نشخوارهای فکری و مشغولیات ذهنی در مورد گذشته و آینده است.

از طرفی دیگر ذهن آگاهی روی تجربیات گردشگران و برنامه ریزی برای گردشگری تأثیر بسزایی دارد.

به زبان ساده ، ذهن آگاهی را می‌توان به عنوان “رویکردی برای افزایش آگاهی و پاسخگویی ماهرانه به فرایندهای ذهنی که به پریشانی عاطفی و رفتار ناسازگار کمک می‌کنند” تعریف کرد (بیشاپ و همکاران ۲۰۰۶ ، ۲۳۰).

به همین ترتیب ، ذهن آگاهی به طرق مختلف درک می‌شود ، این یک روش درمانی ، یک فناوری یا یک شیوه زندگی است و در همه جا ، در مدارس ، دانشگاه‌ها و سایر حوزه‌ها وجود دارد. در حوزه گردشگری ، هوشیاری به دلیل تأثیرات مفید آن بر رفاه گردشگر و تأثیرات تحول آفرین بر تجارب گردشگری شناخته شده است. به تدریج ، صنعت جهانگردی از این پتانسیل ذهن آگاهی آگاه می‌شود و برنامه های تجاری به طور فزاینده ای برای استفاده از مزایای فرا آگاهی در تجارب توریستی در حال ظهور هستند.

دانش عملی از مشخصات گردشگران آگاه و هشیار و نحوه رفتار آن‌ها در موقعیت‌های واقعی گردشگری نادر است. به گفته لویریرو و دیگران ، (۲۰۱۹)  گردشگران هوشیار “کسانی هستند که به لحظه حال (نه به گذشته یا آینده) توجه می‌کنند ، و بدون قضاوت به احساسات واقعی خود در مقصد توجه می‌کنند، در یک مکان باز و غیر واکنش پذیر و عدم قضاوت ، بلکه گردشگران احساسات و افکار کنونی خود را می‌پذیرند. با این حال ، این تعریف را می‌توان فقط به عنوان الگویی بدیع برای طبقه بندی بیشتر نوع شناسه های گردشگری ، ایجاد پروفایل‌های مناسب مصرف کننده ، مشاهده کرد. ارائه خدمات آگاهی در حوزه گردشگری را می‌توان اقدامی واقعی برای مراقبت صمیمانه از رفاه مصرف کننده دانست که به نیازهای مصرف کننده معاصر احترام می‌گذارد ، آداب خدمات در صنعت گردشگری را تعریف می‌کند و فضایی را برای بهبود وفاداری مشتری ایجاد می‌کند. در عین حال ، مصرف کنندگان هوشیار می‌توانند از ارتباطات اجتماعی که به آن‌ها ارائه می‌شود بازخورد واقعی و صادقانه تری درباره خدمات گردشگری دریافت کنند.

همه گیری کرونا با ایجاد تغییر در اکوسیستم,  فضا و زمان  را برای بسیاری از مصرف کنندگان فراهم می‌کند تا رفتارهای گذشته و آینده سفر خود را تأمل کنند.

انزوا و محدودیت‌های اعمال شده در دوران همه گیری کرونا ، مانند هر رکود اقتصادی دیگر ، باعث شده است که مصرف کنندگان به نیازهای اصلی ، اساسی و غیر قابل مذاکره برگردند. با این حال ، قطع ناگهانی برنامه های معمول روزمره و رهایی از تعهدات و حمایت‌های اجتماعی و شغلی ، استرس و اضطراب را در مردم شکل داده است. جدا از نتایج منفی این استرس و اضطراب، بخشی از مردم به طور فزاینده ای به جستجوی خودیاری از جمله مدیتیشن ، پیلاتس و سبک زندگی سالم پرداخته‌اند.

صنعت جهانگردی پس از همه گیری می‌تواند از مصرف کنندگان هوشیار بیشتری بهره‌مند شود ، که از رفتارهای ناخودآگاه ، الگوی خرید و افزایش توانایی مقاومت در برابر قول خوشبختی کاذب آگاهی بیشتری دارند. بنابراین ، ما فرض می‌کنیم که گردشگران با ذهنیت بیشتر به فکر مسئله خوشبختی می‌افتند و این احتمال وجود دارد که آن‌ها نسبت به بازاریابی گردشگری خودآگاهی بیشتری داشته باشند.

نویسنده : الهام عناصری، دکترای مدیریت گردشگری، دانشگاه مدیترانه شرقی