آبشاری میان تنگه؛ آبشار رود معجن

یکی از پدیده های زمین­شناسی آبشاراست . زمانی که  آب یک رودخانه، چند چشمه و یا یخچال­های طبیعی  از یک فلات یا مکانی مرتفع با سرعت زیاد به پایین یک دره یا دامنه می‌ریزد،ابشامتولد می­شود.آبشار ریزش ناگهانی آب است.، طبق علوم زمین شناسی، آبشارها به دلیل فعالیت فرسایشی مسیرهای آبی شکل می‌گیرند و بر روی لایه های متنوعی از سنگ‌ها جریان می یابند که دارای سرعت فرسایشی متفاوتی هستند. هنگامی که آب به طور مداوم بر روی لایه‌های سنگ سخت و سنگ نرم حرکت می‌کند، فرسایش صورت می گیرد. بعضی از سنگ‌ها، سخت‌تر از سنگ‌های دیگرند و به آسانی فرسایش نمی‌یابند. بعضی دیگر، به‌راحتی فرسایش می‌یابند. تأثیر فرسایش در لایه سنگ نرم نسبت به لایه سنگ سخت بیشتر است.
در طی فرایند فرسایش، لایه سنگ نرم به فرسایش ادامه می‌دهد و در نتیجه‌ی این سایش ، مسیر آبی در ورای لایه سنگ سخت شیب‌دارتر می‌شود. رودخانه شروع به فرسایش لایه سنگ سخت می‌کند، تا زمانی که یک تاق نما ایجاد کند. سنگ سخت تاق نما شونده به دلیل روند فرسایش از زیر، ناپایدار شده ممکن است منجر به فروپاشی و عقب نشینی شود.
سرانجام، به دلیل سرعت جریان آب، شیب تند آب نیز افزایش می‌یابد و مرحله‌ای پیش می‌آید که در آن شیب تقریباً عمودی و یا کاملاً عمودی می‌شود و منجر به شکل گیری آبشار می‌شود.

آبشارها یکی از مکان‌های اصلی جاذبه گردشگری در سراسر جهان هستند. علاوه بر زیبایی طبیعی و عظمت مکان، جستجوی یافتن اطلاعاتی در مورد نحوه شکل گیری آبشار نیز می‌تواند همچون یک کشف، هیجان انگیز باشد.

در۴۸کیلومتری  شمال غرب تربت حیدریه در روستای رود معجن آبشار رود ‌معجن واقع شده است. که در فهرست آثار ملی ثبت شده است.این آبشارکه در چهار کیلومتری روستا رودمعجن قرار دارد با ارتفاع ۲۸ متری از رشته کوه‌های چهل‌تن سرچشمه گرفته است که پس از ایجاد آبشار وارد رودخانه حصارچه می‌شود. این آبشار در مسیر رودخانه و از میان باغات اهالی روستا عبور می‌کند؛ از روستا تا آبشار «رود معجن» حدود ۵۰ دقیقه باید پیاده رفت. راه رسیدن به آبشار در واقع همان مسیر رودخانه‌است که از وسط باغ‌ها و زمین­های کشاورزی روستا می‌گذرد. بازدیدکنندگان درمسیر رسیدن به آبشار از کنار کشت­گاه گندم ، جو و حبوبات و در سایه درختان گردو، بادام، آلوچه، آلو، گیلاس، سیب و گلابی و انگور عبور می­کنند

آبشار در میان یک تنگه بلند و عظیم  و پای دیواره‌بلندی از صخره قرار دارد .گویی وسط دو کوه بزرگ را تراشیده باشند و دالانی بزرگ ساخته باشند. آبشار در انتهای این تنگه­ی بلند و عظیم است و خود آبشار از دیواره پشتی فاصله دارد به طوری که می‌توان به راحتی پشت آن ایستاد.آب از ارتفاع سی متری فرو می‌ریزد و به شدت خود را بر زمین می‌کوبد که ذراتش مثل بخار به هوا برمی‌خیزد. صدای این ریزش در تنگه می‌پیچد. در این نقطه آفتاب چندان به چشم نمی­خورد. شاید تماشای آبشارکافی باشد اما ایستادن زیر ضربات سنگین آب وسوسه انگیز است.

زهراصیدی- مدرس گردشگری وراهنمای تور