خاتون و قوماندان از موزه دفاع مقدس سربلند برگشت

آئین اختتامیه بیستمین دوره جایزه ملی انتخاب بهترین کتاب سال دفاع مقدس با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سردار سرتیپ بسیجی بهمن کارگر رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، حجت‌الاسلام ایمانی‌پور رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، سردار محمدقاسم ناظر مدیرعامل موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، یاسر احمدوند معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سردار عباس بایرامی رئیس سازمان ادبیات و تاریخ دفاع مقدس و جمعی از اهالی قلم در موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس برگزار شد.

در این آیین، کتاب‌ «خاتون و قوماندان» روایت‌ رشادت‌های شهید مدافع حرم، «علیرضا توسلی»، فرمانده لشکر فاطمیون؛ نوشته‌ی مریم قربان‌زاده  که توسط نشر «ستاره‌ها» منتشر شده استبه‌عنوان کتاب منتخب گروه مدافعان حرم معرفی شد.

همچنین  از «طوبی زرندی» همسر جانباز شهید «رجب محمدزاده» و راوی کتاب «بابارجب» که توسط نشر ستاره‌ها به چاپ رسیده است، تقدیر شد.

قوماندانی که عاشق خاتونش بود

کتاب «خاتون و قوماندان» سومین کتاب تاریخ شفاهی زنان قهرمان، روایت زندگی «ام‌البنین حسینی» همسر شهید مدافع حرم «علیرضا توسلی» فرمانده لشکر فاطمیون است. این کتاب در ۲ فصل به نام‌های «ایران» و «سوریه» توسط «مریم قربان‌زاده» به رشته تحریر درآمده و توسط نشر «ستاره‌ها» با مشارکت مرکز رسانه‌ای فاطمیون و دفتر حفظ آثار و نشر ارزش‌های مشارکت زنان در دفاع مقدس خراسان رضوی چاپ و منتشر شده است.

«ام‌البنین حسینی» در یادداشتی در ابتدای کتاب «خاتون و قوماندان» آورده است:«سال‌های بعد از تو سخت می‌گذرد و همه دل خوشی من سه یادگاری است که برایم به امانت گذاشتی، همراهمان باش.صبح پیروزی نزدیک است و آخرین جنگ دنیا را مهدی موعود (عج) تمام خواهد کرد. ما به امید دیدار دوباره تو علم انتظار را بالا گرفته‌ایم.»

– قوماندان واژه‌ای در زبان افعانستانی معادل فرمانده  است.

روایت همنشینی با زیباترین همسر دنیا

کتاب «بابا‌رجب» چهارمین کتاب تاریخ شفاهی زنان قهرمان، در برگیرنده‌ خاطرات «طوبی زرندی» همسر جانباز شهید «رجب محمدزاده» است که به قلم «نسرین رجب‌پور» به رشته تحریر درآمده و توسط نشر «ستاره‌ها» با  مشارکت اداره‌کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس خراسان رضوی به زیور طبع آراسته شده است.

«طوبی زرندی» در یادداشتی در ابتدای کتاب «بابارجب» آورده است: «نتوانستم همه حرف‌ها را بزنم، زندگی با تو حاج‌آقا طعم نان و تنور داشت. داغ و تازه. الان هم که رفتی انگار هستی، نرفتی. حسرت یک بوسه و بغل از بچه‌ها در شما ماند.
بچه‌ها وقتی کوچک هم بودند برای بوسیدن‌شان شک داشتید، یا ترسیدن بچه‌ها شما را از گرمای بغل آن‌ها محروم کرد یا برخورد نگاه‌های آن‌ها با صورت…این داغ برای نوه‌هایمان هم تکرار شد.»